Το Κυπριακό έχει πολλαπλές εξιστορήσεις και ερμηνείες, ίσως όσες και οι αφηγητές του. Φαινομενικώς απλά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα: «Πότε ξεκίνησε το Κυπριακό;» ή «Ποιες είναι οι αιτίες του Κυπριακού προβλήματος;», δεν επιδέχονται εύκολες απαντήσεις.
Με το πέρασμα των δεκαετιών, το ζήτημα αυτό απέκτησε ένα ογκώδες και βαρύ αρχείο και δημιούργησε τους δικούς του μύθους, οι οποίοι συμπυκνώνουν σε ένα αφήγημα, κάποιες φορές ακόμα και σε μία μόνο φράση, τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας το προσλαμβάνει και το ερμηνεύει. Ωστόσο, οι μύθοι περιπλέκουν την κατανόηση του παρελθόντος και, κυρίως, δυσκολεύουν, στα όρια του ανέφικτου, τον στοχασμό πάνω στο μέλλον και ειδικά πάνω στο τι συνεπάγεται μία ομοσπονδιακή λύση. Δύσκολα το παραδεχόμαστε, αλλά στο Κυπριακό δεν υπάρχουν αθώοι.
Το βιβλίο καταγράφει ορισμένους από τους πιο διαδεδομένους και παντοδύναμους μύθους που συναντώνται στη δημόσια σφαίρα της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Ο σκοπός του είναι να προσεγγίσει το Κυπριακό με κριτική σκέψη και απλή γλώσσα, απευθυνόμενο προς όποιον προβληματίζεται ειλικρινά πάνω στα επιμέρους ζητήματα που αναδεικνύονται.
Κάθε μικρός και μεγάλος σταθμός στη χρονολογική αφήγηση του Κυπριακού παρουσιάζεται στη δημόσια σφαίρα ως μία ακόμη κρίσιμη φάση. Θα είχε, λοιπόν, νόημα να λεχθεί για ακόμη μία φορά ότι το Κυπριακό διέρχεται μία κρίσιμη φάση; Για τον συγγραφέα, το Κυπριακό δεν διέρχεται κρίσιμες φάσεις. Αντίθετα, είναι το ίδιο μια κρίση χωρίς τέλος, που κανονικοποιείται στις συνειδήσεις των πολιτών.
Το δίλημμα που καλείται πλέον να αντιμετωπίσει η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι να συμβάλει με κάθε δυνατό τρόπο στην επίλυση του Κυπριακού στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ή στη διατήρηση της διχοτόμησης, και πιθανώς, στην επί τα χείρω αλλαγή του σημερινού καθεστώτος. Πίσω από το δίλημμα αυτό, και ριζωμένο στην καρδιά του προβληματισμού που αποτελεί το θεμέλιο του βιβλίου, βρίσκεται το ερώτημα: Που είμαστε, αλλά κυρίως πού πρέπει να πάμε;