Τι είναι η αυτοδιαχείριση; Τι διδάγματα μπορούμε να αποκομίσουμε από την εμπειρία εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης του παρελθόντος αλλά και του παρόντος; Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορούν τέτοιου είδους εγχειρήματα να συμβάλουν στον κοινωνικό μετασχηματισμό;

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μικρή αναδρομή στα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, στα όρια και τις δυνατότητές τους είτε σε επαναστατικές περιόδους είτε στην πραγματικότητα των σύγχρονων αγώνων: οι εργοστασιακές επιτροπές στη Ρωσία της περιόδου 1917-1921, η Ισπανία της περιόδου 1936-1939, η Γιουγκοσλαβία των δεκαετιών του ’60 και του ’70, η ωρολογοποιία LIP στη Γαλλία το 1973, η Αργεντινή, η Βραζιλία και το Μεξικό του σήμερα μαζί με κάποιες εμπειρίες και κινήματα στον Καναδά, την Ελβετία, την Ιταλία και τη Μ. Βρετανία τις τελευταίες δεκαετίες.

Μια πολιτική γραμμή διατρέχει τούτο το πολύτιμο εγχειρίδιο από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα: πέρα από την όποια κριτική, είναι φανερό ότι χωρίς την αυτοδιαχείριση κανένα σχέδιο χειραφέτησης δεν είναι βιώσιμο. Τα αφεντικά έχουν ανάγκη τους εργάτες, όχι το αντίστροφο.