O δημόσιος χώρος υπάρχει από πάντα. Είναι ο χώρος κίνησης, περιπλάνησης, συναναστροφής, σύγκρουσης, ανταλλαγής, συν­αλλαγής, συμπαραγωγής, συνάθροισης, συσ­σώρευσης. Είναι πάντα το «έξω» σε σχέση με το «μέσα», το δημόσιο σε σχέση με το ιδιωτικό, το ανοιχτό σε σχέση με το κλειστό.
Είναι επίσης υλικός, υπάρχει ως πλατεία, ως δρόμος. Καταλαμβάνει πολύ περισσότερο από τη μισή έκταση της κάθε πόλης, σχεδόν ό,τι είναι έξω από τοίχους, αλλά και ό,τι είναι έξω από την πόλη· ως ελεύθερος φυσικός τόπος, ως κοινό κτήμα, που ανή­κει, ή «ανήκει», σε όλους. Μας ενδιαφέρει ο δημόσιος χώ­ρος της πόλης. Για αυτόν μιλάει αυτό το βιβλίο του Δημήτρη Πέττα. Αυτόν που υπάρχει ως αγαθό ή τόπος: «Δημόσιοι χώροι υπάρχουν από τότε που υπάρχουν πόλεις, χωρίς όμως να έχουν την ίδια χρησιμότητα και τους ίδιους σκοπούς» όπως γράφει ο συγγραφέας.
Η προσέγγιση που αναπτύσσεται στο βιβλίο επαναφέρει συνθετικά συγκεκριμένες πτυχές της θεωρητικής συζήτησης, υπερ­βαίνο­ντας ένα αόριστο πλαίσιο περί εξουσίας, διεκδίκησης, δι­καιώματος, χαρακτηριστικών, ταυτοτήτων και σχέσεων. Αποκαλύπτονται και νοηματοδοτούνται ξανά αυτές οι ιδιότητες, οι συνθέσεις ή αντιθέσεις σε πραγματικές διαστάσεις, χρόνους και τόπους.
Από τον Πρόλογο του Νίκου Μπελαβίλα