Η κομμουνιστική εξέγερση είναι ταυτόχρονα κατάργηση της μισθωτής εργασίας και της ανδρικής κυριαρχίας. Αυτό δεν θα επιτευχθεί σε μερικές εβδομάδες ή μήνες, πρέπει όμως να ξεκινήσει από τις πρώτες ημέρες. Το τέλος της μισθωτής εργασίας δεν είναι η αιτία η οποία έχει ως απλό επακόλουθο το τέλος της ανδρικής κυριαρχίας. Το τέλος της ανδρικής κυριαρχίας είναι αναγκαία πτυχή, μία από τις προϋποθέσεις του τέλους της μισθωτής εργασίας. Είτε θα πραγματοποιηθούν και τα δύο ταυτόχρονα είτε καθόλου.

Η μπροσούρα Εικόνες του Φεμινισμού (Du Feminisme Illustre) κυκλοφόρησε στη Γαλλία τον Μάιο του 2015 από τις εκδόσεις Blast & Meor. Η γαλλική έκδοση υπογράφεται με το ψευδώνυμο "Κόνστανς Τσάτερλι", δηλαδή με το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε ο Ζιλ Ντωβέ στο περιοδικό Le Fleau Social (Η κοινωνική μάστιγα) το 1974, όπου πρωτοδημοσιεύτηκε το ομώνυμο άρθρο. Επανεκδόθηκε στα αγγλικά τον Οκτώβριο του 2018 με την προσθήκη ενός σημειώματος όπου ο συγγραφέας εξηγεί γιατί δεν επέλεξε να αποκαλύψει εξαρχής την ταυτότητά του. Όλα τα κείμενα της μπροσούρας έχουν μεταφραστεί από την αγγλική έκδοση, λαμβάνοντας υπόψη και το γαλλικό πρωτότυπο.
Αυτή η μπροσούρα έχει για εμάς ιδιαίτερη σημασία διότι αναδεικνύει την ύπαρξη μιας μειοψηφικής κομμουνιστικής τάσης, η οποία αναδύθηκε εντός του ίδιου του φεμινιστικού κινήματος και του κινήματος των ομοφυλόφιλων στη Γαλλία, ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η οποία δεν δίστασε να τους ασκήσει κριτική, να έρθει σε ρήξη μαζί τους και τελικά να διαχωριστεί από αυτά, όταν πλέον έγινε φανερό ότι κατέληξαν απλώς να συμβάλλουν στην ανανέωση της καπιταλιστικής κανονικότητας. Η τάση αυτή εκφράστηκε από το περιοδικό Le Fleau Social στο πέμπτο τεύχος του οποίου δημοσιεύτηκε το άρθρο της "Κόνστανς Τσάτερλι", "Εικόνες του Φεμινισμού ή το Σύμπλεγμα της Άρτεμης".
Τόσο το ίδιο το άρθρο όσο και η συνέντευξη που έδωσε ο συγγραφέας στους γάλλους εκδότες το 2015 ("40 χρόνια μετά: Μια συζήτηση με την Κόνστανς") καθώς και το κείμενο "Η κοινωνική μάστιγα", που παρουσιάζει την ιστορία του περιοδικού Le Fleau Social, φωτίζουν σε βάθος τις έμφυλες σχέσεις όπως αυτές διαμορφώνονται στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία και συνοψίζουν εξαιρετικά την κομμουνιστική κριτική του φεμινιστικού και του LGBTQ κινήματος, δηλαδή την κριτική τους από τη σκοπιά της δημιουργίας της ανθρώπινης κοινότητας.