Ένας πρόεδρος της Αργεντινής χρίζει την κόρη του οπαδό της ομάδας που ο ίδιος αντιπαθεί. Ο τελικός ενός Ευρωμπάσκετ «ναρκοθετεί» τις ελληνοσερβικές σχέσεις. Άγγλος πρωθυπουργός αλλάζει ομάδα καθ’ υπόδειξη των συμβούλων του. Οι κυβερνήσεις Αιγύπτου και Αλγερίας «κηρύσσουν» ποδοσφαιρικό-πολιτικό πόλεμο. Ο Γάλλος πρόεδρος ωρύεται για την αποτυχία των «Τρικολόρ» στο Μουντιάλ 2010, την ημέρα που δύο εκατομμύρια συμπατριώτες του διαδηλώνουν για το συνταξιοδοτικό. Καρδινάλιοι κάνουν ραδιοφωνικά κηρύγματα για την Εθνική Ιταλίας. Ισραηλινός συνταγματάρχης προτρέπει ποδοσφαιριστές να πολεμήσουν όπως οι στρατιώτες του στη Γάζα.
Αυτά και πολλά ακόμη θαυμαστά, μεταξύ θυμηδιών, «μέσων καταστάσεων» και τραγωδιών, χαρακτηρίζουν το παιχνίδι της εξουσίας με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Της πολιτικής (κυρίως) εξουσίας, αλλά και της δικαστικής, της στρατιωτικής, της δημοτικής, όπως και της «4ης».
Ο Διονύσης Ελευθεράτος «ακτινογραφεί» χαρακτηριστικές ιστορίες, πολύ νωπές στην πλειονότητά τους, από Ελλάδα και εξωτερικό. Δείχνει τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Περιγράφει το πολιτικό φόντο αθλητικών γεγονότων. Αναλύει κινήσεις εντυπώσεων, αντιπερισπασμούς, σχέδια, αλλά και παθήματα, γκάφες, νίλες. Διότι μια μπάλα, ακόμη και την εξουσία μπορεί ενίοτε να πάρει από κάτω.