Η καθημερινή ζωή αποτελεί διαχρονική θεματική επιλογή, πλαίσιο και πεδίο δράσης ή εργαλείο για την καλλιτεχνική εργασία. Αλήθεια όμως, εάν η καθημερινότητα απασχολεί πολλούς καλλιτέχνες, πώς αυτοί τη διαχειρίζονται – και δη στην Ελλάδα; 
 
Η μελέτη αυτή αποπειράται να προσεγγίσει την ελληνική εικαστική παραγωγή στα μεταπολεμικά χρόνια, μέσα από τη συγκεκριμένη θεματική οπτική και επιλογή, η οποία καταδεικνύει πολύ περισσότερα στοιχεία για την ερμηνεία και την ιστορία της ελληνικής τέχνης από όσα φαινομενικά θα μπορούσε κανείς να υποψιάζεται. 
 
Μέσα από παραδείγματα καλλιτεχνών που κατέχουν τη γλώσσα της εικαστικής δράσης και τη διαχειρίστηκαν με άνεση ως μέσο για πολλά χρόνια, όπως η Λήδα Παπακωνσταντίνου, το ζευγάρι Θανάσης Χονδρός και Αλεξάνδρα Κατσιάνη και ο Γιώργος Τσακίρης, προσεγγίζονται επιλεγμένες εκδοχές καλλιτεχνικών παρεμβάσεων στο ευρύ φάσμα αυτού που είθισται να χαρακτηρίζεται ως «καθημερινότητα». 
 
Επιπλέον, εντοπίζοντας τον παρεμβατικό χαρακτήρα των έργων και παραδειγμάτων που παρουσιάζονται, επιχειρείται μια ερμηνευτική ανάλυση επαρκώς αλληγορική για την –ευεργετικά και αφυπνιστικά– παρασιτική λειτουργία του έργου τέχνης μέσα και πάνω στο ζωντανό σώμα που λέγεται καθημερινή ζωή.