Η Γυναίκα του Αριθμού 4237 είναι μια απλή μελοδραματική  ιστορία με αρκετά στοιχεία «ελευθεριακού ρεαλισμού», που εν πολλοίς ακολουθεί τη θεματολογική, ιδεολογική και αισθητική πεπατημένη του ύστερου ρομαντισμού, στηριγμένη σε αλγεινές προσωπικές αναμνήσεις και εντυπώσεις της Σοφίας Κροπότκινα –συντρόφου του μεγάλου Ρώσου αναρχικού– από τους αθέατους κόσμους των μεταλλωρύχων και των φυλακών.