Πώς ο ενθουσιασμός του Μάη του '68 έδωσε τη θέση του στην απογοήτευση του 1980 και του 1990, κι έπειτα στη μοιρολατρία που από τη δεκαετία του 2000 συρρικνώνει τον πολιτικό και διανοητικό μας ορίζοντα; Γιατί η Αριστερά καθηλώθηκε μεταξύ ενός ρεαλισμού της απραξίας και ενός ριζοσπαστισμού χωρίς αντίκρισμα, σε τέτοιο σημείο που να χάνει τη μάχη των ιδεών από τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό;
Στο βιβλίο αυτό, ο Πιερ Ροζανβαλόν αναμετράται με τα παραπάνω ερωτήματα με τρόπο διττό. Ως ιστορικός των ιδεών και πολιτικός φιλόσοφος, επιχειρεί να εγγράψει τα τελευταία πενήντα χρόνια στο πλαίσιο της μακράς ιστορίας του νεωτερικού σχεδίου για χειραφέτηση, με τις επιτυχίες του, τις υποσχέσεις που δεν τήρησε, τις παλινδρομήσεις του. Ταυτόχρονα, όμως, ως συμμετέχων και αυτόπτης μάρτυρας, ξαναδιαβάζει αναδρομικά την αλληλουχία γεγονότων που πυροδότησε συμβολικά ο Μάης του '68. Η προσωπική του πορεία, τα διανοητικά και πολιτικά εγχειρήματα που τον σημάδεψαν, οι προσωπικότητες με τις οποίες συμπορεύτηκε, σκιαγραφούν την ιστορία της "δεύτερης Αριστεράς", με την οποία η δική του τροχιά συμπλέχθηκε αξεδιάλυτα, αλλά και την ιστορία εν γένει της Αριστεράς. Τα αίτια της κρίσης της Αριστεράς σήμερα έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν.
Μέσα από αυτή την ειλικρινή και διαυγή επιστροφή στην προσωπική του διαδρομή, με τις κινητήριες ιδέες και τις αμφιβολίες, τις στιγμές αμηχανίας και τις αυταπάτες της, ο Πιερ Ροζανβαλόν χαρτογραφεί μια πολιτική και διανοητική ιστορία του παρόντος, ανιχνεύοντας νέες προοπτικές για το ιδεώδες της χειραφέτησης.