Τη δεκαετία του '60 αποκτά ιστορική διάσταση το νέο κοινωνικό κίνημα, το κίνημα της κοινωνικής εργασίας που αναπτύσσεται σε συνέχεια με το ιστορικά προγενέστερο κίνημα της βιομηχανικής εργασίας και σε σύνδεση με τα παράλληλα αναπτυσσόμενα κινήματα της έμφυλης ισότητας, της φυλετικής-πολιτισμικής ισότητας και της οικολογίας. Η εξέλιξη του νέου κοινωνικού κινήματος στη δεκαετία του '70 καθορίζεται από τη διπλή αντίθεσή του στο πλαίσιο της "παγκοσμιοποίησης". Πρώτον, την αντίθεσή του στον "κρατισμό", ο οποίος όμως ιστορικά συνδέεται με τα καταρρέοντα έθνη-κράτη και τις εθνικές αγορές. Και, σε σύνδεση με τα αναδυόμενα υπερεθνικά κράτη και την παγκόσμια αγορά, την αντίθεσή του στον επερχόμενο νεοφιλελευθερισμό.