Ο σύγχρονος δημόσιος διάλογος σχετικά με τις οικονομικές κρίσεις συνήθως επικεντρώνεται στο ρόλο του δημόσιου χρέους και στο ρόλο που παίζουν στην οικονομική ανάπτυξη οι χρηματοδοτούμενες από το χρέος δημόσιες δαπάνες. Αυτό το διαφωτιστικό και προκλητικό βιβλίο αποδεικνύει ότι εκείνο που περιορίζει την ανάπτυξη και πυροδοτεί οικονομικές τραγωδίες, όπως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, είναι η ταχύρρυθμη επέκταση του ιδιωτικού και όχι του δημόσιου χρέους.

Ο Richard Vague, εμπειρογνώμων του τραπεζικού κλάδου ο ίδιος, βασιζόμενος στα ευρήματα μιας ομάδας οικονομολόγων, υποστηρίζει ότι η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, η οικονομική κατάρρευση της προηγούμενης δεκαετίας, και πολλές άλλες οικονομικές καθιζήσεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη ακολούθησαν πάντα μια απότομη άνοδο του ιδιωτικά διακρατούμενου χρέους. Ο Vague παρουσιάζει έναν αλγόριθμο για την πρόγνωση των κρίσεων και υποστηρίζει ότι η Κίνα ενδέχεται να γνωρίσει σύντομα μια καταστροφή. Δεδομένου δε ότι τα επίπεδα του αμερικανικού χρέους δεν έχουν μειωθεί σημαντικά από το 2008, θεωρεί ότι η οικονομική ανάπτυξη στις ΗΠΑ θα καρκινοβατεί εφόσον οι τράπεζες δεν υιοθετούν μια πολιτική αναδιάρθρωσης του χρέους.

Κάθε ενημερωμένος πολίτης, ιδιαίτερα αυτός που ενδιαφέρεται για την οικονομική πολιτική και ιστορία, θα θελήσει να αναμετρηθεί με τα δυσάρεστα επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία του Vague.