O Δαρβέρης στο Μια ιστορία της νύχτας διασώζει ένα βιωμένο παρελθόν, αυτό της αντίστασης στη χούντα, του οποίου η πραγματικότητα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάθε φορά απομακρύνεται ως αναπαράσταση, αποξενώνεται πολλές φορές ακόμα και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της σαν θέαμα. Στα πρώτα χρόνια της Mεταπολίτευσης χανόταν από την υπερβολική ηρωοποίησή του, από τη μετατροπή του σε έπος, σε κομματικό φολκλόρ, από την εξαργύρωσή του στο πολιτικό χρηματιστήριο για μια γρήγορη αναρρίχηση στην εξουσία. Σήμερα αυτό το παρελθόν κινδυνεύει ξανά, αλλά για αντίθετους λόγους: Από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», που έχει βαλθεί να το εξοβελίσει, να το απαξιώσει, ει δυνατόν να το ποινικοποιήσει αναδρομικά. Από αυτή την άποψη το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και ως αντίδοτο στην «τρομολαγνεία» των ημερών, σαν μια σιωπηλή αντίσταση…