Τα κείµενα που περιλαµβάνονται σε αυτό το βιβλίο γράφτηκαν υπό το βάρος µιας συγκεκριµένης συγκυρίας. Εκείνης που ορίστηκε από µια κοινωνική έκρηξη και µια πολιτική κρίση χωρίς προηγούµενο στη µνηµονιακή Ελλάδα, από το «παράθυρο ευκαιρίας» για µια πολιτική ανατροπή και τελικά από µια βαθιά ήττα του λαϊκού παράγοντα. Γράφτηκαν, επίσης, εντός µιας απόπειρας αναµέτρησης µε το έργο του Αντόνιο Γκράµσι.

Το κεντρικό νήµα που αναδείχτηκε ήταν ότι µια ενδεχόµενη ηγεµονία των υποτελών τάξεων απαιτεί µια νέα πρακτική της πολιτικής µε στοιχεία τη συµµετοχή, τη µαζική διανοητικότητα, την επινοητικότητα και τον πειραµατισµό.
Ως τέτοια, αυτή η πρακτική αποτελεί το µεγάλο ζητούµενο µιας σύγχρονης στρατηγικής µε ορίζοντα τον κοµµουνισµό, απέναντι τόσο σε έναν φαντασιακό αριστερισµό που καταλήγει απλή επιµονή σε τελετουργίες όσο και σε έναν αριστερό κυβερνητισµό που αποδείχτηκε για άλλη µια φορά η βασιλική οδός για την ήττα.