Πώς καθορίζονται και επανακαθορίζονται τα όρια ανάμεσα στον κόσμο της λογικής και στον κόσμο της τρέλας; Ποια υπήρξε η πορεία της ψυχικής νόσου και του ψυχικού ασθενή στον χρόνο; Μέσα στο πλαίσιο ποιων ιστορικών συνθηκών ανεγέρθηκαν ξαφνικά άσυλα και ιδρύματα εγκλεισμού στα οποία στοιβάχθηκαν όσοι/ες θεωρήθηκαν «ψυχικά ασθενείς» και εντός των οποίων εντοπίστηκαν και ταξινομήθηκαν συγκεκριμένες καταστάσεις και ανθρώπινες συμπεριφορές ως «ψυχικές διαταραχές»; Ποια υπήρξαν τα ιστορικά a priori που οδήγησαν στην κατηγοριοποίηση κάποιων ανθρώπων ως «ψυχικά ασθενών», στον στιγματισμό και την απομόνωση του «διαφορετικού» και στην απόπειρα επιβολής μιας, κοινωνικά ακίνδυνης και συνάμα επιθυμητής, ομοιομορφίας; Πώς φθάσαμε στην αντιμετώπιση των ψυχικά ασθενών με φοβία, επιφύλαξη και προκατάληψη και στην ταύτισή τους με τον «άλλον»; Πώς τελικά επιτελείται η συγκρότητη της επιστημονικής γνώσης και η παραγωγή του επιστημονικού λόγου στα εκάστοτε κοινωνικά μορφώματα; Είναι, εν τέλει, δυνατόν να συλλογιστούμε την επιστημονική γνώση χωρίς ταυτόχρονα να λάβουμε υπ' όψιν τα εκάστοτε δίκτυα εξουσίας και ελέγχου; 
Τα παραπάνω ερωτήματα βρίσκονται στο επίκεντρο της παρούσας μελέτης. Η απάντησή τους επιχειρείται μέσα από την παρουσίαση της ιστορικής πορείας της ψυχικής νόσου και την αντιμετώπισης των ψυχικά ασθενών από την κλασική αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα.
 
«Η Β. Λέκκα καταθέτει έναν ευρύ περίπλου στην ιστορία των ιδεών για την δομή και την λειτουργία του ανθρώπινου ψυχισμού – ξεκινώντας από την αρχαία ιατρική και μέχρι την εμφάνιση και την εξέλιξη της ψυχιατρικής ως τις μέρες μας. Έχει πραγματοποιήσει μια εκτεταμένη εργασία  αναζήτησης και σύνθεσης των βιβλιογραφικών πηγών, που επιτρέπει την αποτύπωση αυτής της περίπλοκης ιστορικής πορείας. Η διαχείριση της παραφροσύνης αποτέλεσε μια διαρκώς ανανεούμενη σύνθεση ανάμεσα σε κλινικές, ψυχοπαθολογικές, φιλοσοφικές και κοινωνικές  αντιλήψεις. 
Για πρώτη φορά, απ' όσο γνωρίζω, επιχειρεί αυτή την μεγάλη συνθετική παρουσίαση, σε ένα τόμο, μια επιστήμων που δεν είναι ψυχίατρος.  [...] 
Το βιβλίο της Β. Λέκκα προσφέρει μια γόνιμη συνθετική παρουσίαση της μακράς πορείας εξέλιξης των ιδεών που όρισαν  την διαχείριση της παραφροσύνης και την άσκηση της ψυχιατρικής.» (Από τον Πρόλογο του Δ. Ν. Πλουμπίδη)