Έχουν γίνει άραγε οι σύγχρονες πόλεις κανάλια και εργαλεία μιας κυριαρχικής διευθέτησης των σχέσεων εξουσίας, εστιασμένης στην απόσπαση κέρδους από κάθε δραστηριότητα που αναπτύσσεται στο πλαίσιο της αστικής ζωής; Μήπως ο εξοντωτικός καπιταλισμός στη σημερινή νεοφιλελεύθερη ή ακόμα και μετά-νεοφιλελεύθερη φάση του εκμεταλλεύεται τις πόλεις και η ζωή στην πόλη απλώς αντανακλά αυτή τη διαδικασία; Υπάρχουν δυνατότητες αντίστασης και δημιουργικές εναλλακτικές που πηγαίνουν πέρα από τις σύγχρονες μορφές κυριαρχίας στις σημερινές πόλεις;

Το μοίρασμα (commoning), ένας σχετικά νέος όρος, έχει έναν ρόλο να διαδραματίσει σε μια τέτοια προοπτική. Το βιβλίο αυτό αποπειράται να μελετήσει το νόημα και την παραγωγή χώρων του μοιράσματος στα συμφραζόμενα του σημερινού αστικοποιημένου κόσμου. Νοούμενοι ως χώροι διακριτοί, τόσο έναντι των δημόσιων όσο και των ιδιωτικών χώρων, οι "κοινοί χώροι" ("common spaces") αναδύονται στη σύγχρονη μεγαλούπολη ως χώροι ανοιχτοί στη δημόσια χρήση· στους χώρους αυτούς οι κανόνες και οι τρόποι χρήσης δεν εξαρτώνται και δεν ελέγχονται από κάποια υπερισχύουσα αρχή, αλλά μέσα από πρακτικές του μοιράσματος, πρακτικές που ορίζουν και παράγουν αγαθά και υπηρεσίες που μοιράζονται.

Όμως οι πρακτικές του μοιράσματος δεν παράγουν και δεν διανέμουν απλώς αγαθά: ενθαρρύνουν δημιουργικές συναντήσεις, αναδεικνύουν αξίες που μοιράζονται όσοι και όσες συμμετέχουν σε διαδικασίες του μοιράσματος και δημιουργούν νέες μορφές κοινωνικής ζωής, μορφές ζωής-από-κοινού, εγκαθιδρύοντας κοινωνικές σχέσεις που ξεπερνούν όρια επιβεβλημένα από τα κυρίαρχα πρότυπα κοινωνικότητας.