Αυτή είναι η ιστορία του Ιόν Καζάκου, εργάτη από τη Ρουμανία, που πυρπολήθηκε από τον εργοδότη του στην Ιταλία, στις 14 Μαρτίου του 2000, όπως τη διηγήθηκε η κόρη του, Φλορίνα Καζάκου, στον Ντάριο Φο δεκατρία χρόνια αργότερα. Είναι η ιστορία μιας φρικτής δολοφονίας, που, σύμφωνα με τον Φο, δεν ήρθε παρά ως μία «λογική κλιμάκωση», ως επιβεβαίωση της κυριότητας του αφέντη επί του κτήματός του. Η συγκλονιστική αυτή αφήγηση δεν είναι παρά μία μονάχα ιστορία από τις πολλές που γεννιούνται μέσα στις συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης μεταναστ[ρι]ών και άλλων επισφαλών εργαζομένων, συνθήκες οποίες αποτελούν τον πυρήνα του σύγχρονου καπιταλισμού.