Ο μονόλογος ενός ανώνυμου ακινητοποιημένου όντος (πιθανόν χωρίς χέρια και πόδια), ένα μείγμα αναμνήσεων και υπαρξιακών ερωτημάτων. Το έργο δεν έχει συμπαγή πλοκή και σκηνικό, ενώ παραμένει αδιευκρίνιστο, αν οι άλλοι χαρακτήρες που αναφέρονται είναι υπαρκτά πρόσωπα ή πλευρές του αφηγητή. Το τρίτο μέρος της τριλογίας του Μπέκετ που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του μοντερνισμού στη λογοτεχνία.
 
Ο Samuel Barclay Beckett, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1906 στο Δουβλίνο. Σπούδασε αγγλική, γαλλική και ιταλική φιλολογία στο Trinity College του Δουβλίνου. Το 1929 εξέδωσε το πρώτο του έργο, ένα κριτικό δοκίμιο, με τίτλο Dante... Bruno. Vico… Joyce. Αφού δίδαξε για σύντομο χρονικό διάστημα στο Campbell College, στο Μπέλφαστ, διορίστηκε καθηγητής αγγλικών στην École Normale Supérieure στο Παρίσι και, στη συνέχεια, δίδαξε για ένα χρόνο στο Trinity College. Έχοντας ταξιδέψει πολύ στην Ευρώπη, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι το 1938 και αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Mετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μπέκετ έγραφε αποκλειστικά στη γαλλική γλώσσα. Εκτός από θεατρικά έργα, τα οποία τον ανέδειξαν σε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του θεάτρου του παραλόγου, έγραψε επίσης μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, καθώς και ένα κινηματογραφικό σενάριο. Το 1969 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε το 1989 στο Παρίσι.