Τα δύο κείμενα που απαρτίζουν το ανά χείρας βιβλίο, γραμμένα και δημοσιευμένα για πρώτη φορά το 1968, αποτυπώνουν μια κομβική στιγμή στην εξέλιξη της σκέψης του Αλτουσέρ. Μέσα από τις σελίδες τους, ο Γάλλος φιλόσοφος ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με κάθε εκδοχή του μαρξισμού ως κλειστού φιλοσοφικού συστήματος. Ο Αλτουσέρ ανατρέχει στις φιλοσοφικές παρεμβάσεις του Λένιν για να υποστηρίξει ότι ο μαρξισμοί δεν είναι μια νέα φιλοσοφία αλλά μια νέα πρακτική της φιλοσοφίας μια πρακτική που αντιπροσωπεύει την πολιτική στον τομέα της θεωρίας και την επιστημονικότητα στην πολιτική μια πρακτική που διεκδικεί και επικαλείται την ταξική μεροληψία της προκειμένου να συμβάλει στον μετασχηματισμό του κόσμου μια πρακτική που χαράσσει διαχωριστικές γραμμές στη θεωρία ώστε να αποτελέσει, στο μέτρο που της αναλογεί, ένα όπλο για την επανάσταση.