Το 29ο βιβλίο του Ζωρζ Σιμενόν από τις Εκδόσεις Άγρα, το 11ο μυθιστόρημα με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ.
 
« Όταν μπήκε στο γραφείο του αρχηγού, εκείνος τον υποδέχθηκε λέγοντας : — Λοιπόν, Μαιγκρέ, ο “νεκρός σας” ;
Ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε η λέξη. Θα πρέπει να διηγήθηκαν στον προϊστάμενο της Δικαστικής Αστυνομίας ότι από τις δύο το πρωί ο επιθεωρητής δεν σταμάτησε στιγμή την έρευνα.
—Τον έφαγαν λοιπόν ! Ομολογώ ότι χθες είχα σκεφτεί πως είχατε να κάνετε με κάποιον φαρσέρ ή έναν τρελό…
—Εγώ όχι… Πίστεψα αυτά που μου είπε απ’ το πρώτο τηλεφώνημα…
Γιατί ; Δεν μπορούσε να εξηγήσει το γιατί.
[…] Πού, σε τί καταβόθρες, σε ποιό μίζερο περιβάλλον έγινε η συνάντησή τους ;
Ήταν όλοι τους πεινασμένοι. Και αυτή ήταν η πραγματικότητα, γιατί μόλις τέλειωναν το χτύπημά τους δεν σκέφτονταν παρά να φάνε, να τρώνε όλη τη μέρα, να τρώνε και να πίνουν, να κοιμούνται, να κάνουν ερώτα, να ξανατρώνε, χωρίς να τους νοιάζει το άθλιο περιβάλλον της οδού Ρουὰ ντε Σισὶλ ούτε τα φθαρμένα τους ρούχα που ήταν σαν κουρέλια. Δεν σκότωναν για το χρήμα. Το χρήμα ήταν γι’ αυτούς το εργαλείο για να τρώνε και να κοιμούνται ήσυχοι, στη γωνιά τους, στη φωλιά τους, αδιαφορώντας για το υπόλοιπο ανθρώπινο είδος. […]»
 
ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΤΡΑΣ, πανικόβλητος, κυνηγημένος από δολοφόνους, τηλεφωνάει από καφέ σε καφέ στη Δικαστική Αστυνομία και ζητάει βοήθεια από τον επιθεωρητή Μαιγκρέ. Δεν θα καταφέρουν να τον σώσουν. Το πτώμα του θα βρεθεί πεταμένο από ένα αυτοκίνητο στην Πλας ντε λα Κονκόρντ, στο κέντρο του Παρισιού. Η υπόθεση στοιχειώνει τον Μαιγκρέ, που ξενυχτάει με τους συνεργάτες του για να βρουν τους ενόχους. Θα οδηγηθεί έτσι σε μια σπείρα Τσέχων και Πολωνών κακοποιών, που αποδεικνύονται σήριαλ κίλλερ της γαλλικής επαρχίας, στα πλούσια αγροκτήματα της Πικαρδίας.
Ένα μυθιστόρημα με πολλή αγωνία, ένταση, αλλά και χιούμορ, με μεγάλες αφηγηματικές ανατροπές και με έντονο το ανθρώπινο στοιχείο του Μαιγκρέ.
Το βιβλίο έγινε τηλεταινία αγγλικής παραγωγής το 2016, με εκπληκτικό πρωταγωνιστή στον ρόλο του επιθεωρητή Μαιγκρέ τον Rowan Atkinson. 
 
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liège. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liégeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ρεζὶν Ρανσόν, στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε σειρές, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του.
Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.
Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ ( καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ).
Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε «μυθιστορήματα − μυθιστορήματα» ή «σκληρά μυθιστορήματα»: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 − Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φύρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 − Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 − Άγρα, 2007 ), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 − Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 − Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 − Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 − Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 − Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 − Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 − Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 − Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 − Άγρα, 2016) κ.ά. Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα το καλυμμένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του Πεντιγκρή.
Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο  πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις είκοσι δύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Mémoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.