Ξαφνιασμένος, κάπου ανάμεσα σε δύο μικρούς σιδηροδρομικούς σταθμούς που δεν μπορούσε να πει ποιοι ήταν, χωρίς να διακρίνει σχεδόν τίποτα μες στο σκοτάδι, εκτός απ' τη βροχή που έπεφτε συνεχώς μπροστά από έναν μεγάλο γλόμπο και κάτι ανθρώπινες σιλουέτες που έσπρωχναν καρότσια, ο Μαιγκρέ αναρωτήθηκε τί γύρευε σ' αυτό το μέρος. [...]
"Όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιου είδους καταστάσεις, η κοινή γνώμη υποδεικνύει λίγο-πολύ ανοιχτά έναν ύποπτο και πάρα πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πως τον επιλέγει. Είναι ένα μυστηριώδες φαινόμενο, λίγο τρομακτικό θα έλεγα. Ήδη από την πρώτη μέρα, αν κατάλαβα καλά στράφηκαν κατά της οικογένειας Βερνού..."


Ο Μαιγκρέ φτάνει νύχτα υπό βροχή με μια παλιά αμαξοστοιχία στην κωμόπολη Φοντεναί, για να ξαναδεί έναν παλιό του φίλο, τον ανακριτή Σαμπό. Όμως στον μικρό αυτό τόπο έχουν μόλις γίνει δύο φόνοι, κι αμέσως μετά ένας τρίτος. Ο τρόμος εξαπλώνεται στην πόλη. Ο κόσμος και η κοινή γνώμη στρέφουν τις υποψίες τους σε μια οικογένεια ξεπεσμένων πλουσίων της μικρής επαρχιακής αριστοκρατίας. Αντιστέκονται στις έρευνες της Αστυνομίας. Αρχίζουν οι περιπολίες περιφρούρησης των φοβισμένων και εξαγριωμένων πολιτών, κι αυτοί από μόνοι τους αποτελούν απειλή. Και οι διαδόσεις, μαζί με τις παράξενες καταθέσεις αμφίβολων μαρτύρων. Η βροχή δεν σταματά ποτέ και ο Μαιγκρέ, που βρέθηκε τυχαία και ανεπίσημα στο εγκληματικό περιβάλλον του Φοντεναί, άθελά του εμπλέκεται στη δουλειά του φίλου του ανακριτή, προσπαθώντας να κρατήσει διακριτικά αποστάσεις.

Ένα ακόμα από τα διάσημα μυθιστορήματα με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ του Ζωρζ Σιμενόν.
 
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 
 
Ο ΖΩΡΖ ΣΙΜΕΝΟΝ, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liege. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liegeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ρεζ ιν Ρανσόν, στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε σειρές, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής. Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε «μυθιστορήματα-μυθιστορήματα» ή «σκληρά μυθιστορήματα» : πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016) κ.α. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Memoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.