Ο Μακιαβέλι θεωρείται ο θεμελιωτής της νεότερης πολιτικής θεωρίας. Οι περισσότεροι από τους μεγάλους πολιτικούς στοχαστές έχουν μελετήσει ή/και σχολιάσει το έργο του. Πολλοί έχουν επηρεαστεί σημαντικά από αυτό. Η σχετική βιβλιογραφία είναι από τις εκτενέστερες στις ανθρωπιστικές σπουδές. Στη χώρα μας, δυστυχώς, δεν ευτύχησε ανάλογης μεταχείρισης. Το έργο του δεν έχει μεταφραστεί στο σύνολό του και οι σχετικές μονογραφίες είναι ελάχιστες. Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί η πρωτοπόρα μεταφραστική και ερμηνευτική εργασία του Π. Κονδύλη. Στο πλαίσιο αυτό, ο Έλληνας αναγνώστης του Μακιαβέλι έρχεται αντιμέτωπος με ένα κενό, στο οποίο βρίσκει χώρο για να εγκατασταθεί ο μύθος του «μακιαβελικού», δηλαδή ενός κυνικού τρόπου αντιμετώπισης της πολιτικής.
Ενάντια σε αυτόν τον μύθο, τα κείμενα του βιβλίου προβληματοποιούν όψεις του μακιαβελικού έργου, και συνεπώς των θεμελίων της νεωτερικότητας:  καταδεικνύουν ότι έννοιες παραμελημένες μέχρι τώρα στον ελληνικό χώρο (η επιθυμία, ο διχασμός, η προοπτική) αποτελούν κοινούς τόπους των μακιαβελικών σπουδών, αναδεικνύουν τη σχέση του Μακιαβέλι με τη δημοκρατική και τη σοσιαλιστική θεωρία, και στρέφουν την προσοχή στα λιγότερα μελετημένα έργα του.
Φιλοδοξούμε, λοιπόν, ότι ο τόμος θα δώσει στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες τόσο ένα νήμα για να εισέλθουν και να περιπλανηθούν στο έργο του Φλωρεντινού στοχαστή όσο και το έναυσμα για να αμφισβητήσουν τη μυθική εικόνα του «μακιαβελικού» Μακιαβέλι, να προχωρήσουν στη μελέτη των σύγχρονων ερμηνειών του αλλά και να σκεφτούν με τρόπο διαφορετικό την πολιτική.
 
Συντελεστές του τόμου είναι οι: Χρυσάνθη Αυλάμη, Étienne Balibar (Ετιέν Μπαλιμπάρ), Γιώργος Βασιλάκος, Marie Gaille (Μαρί Γκάιγ), Augusto Dolfo (Αουγούστο Ντόλφο), Βίκυ Ιακώβου, Μαριλένα Καρρά, Ευθύμιος Κατσούλης, Vittorio Morfino (Βιτόριο Μορφίνο), Μιχάλης Μπαρτσίδης, Ηλίας Παπαγιαννόπουλος, Αγγελική Παπαθανασίου, Albano Pina (Αλμπάνο Πίνα), Hugues Poltier (Υγκ Πολτιέ), Σωτήρης Σιαμανδούρας, Γιώργος Στείρης, Αλέξανδρος Σχισμένος, Παναγιώτης Σωτήρης, Νικόλαος Τσίρος και Γιώργος Φαράκλας.