Ο Μπενεντέτι επέλεξε να μιλήσει για τα βασανιστήρια και τη σχέση βασανιστή-βασανιζόμενου μέσα από ένα θεατρικό έργο τεσσάρων πράξεων, όπου κάθε ιντερμέδιο ανάμεσα στις πράξεις σηματοδοτεί κι έναν ακόμη γύρο ολοένα και κλιμακούμενων βασανιστηρίων για τον κρατούμενο. Μέχρι να αρχίσει η επόμενη πράξη και να πάρει τη σκυτάλη ο “καλός” της υπόθεσης, ο ανακριτής, που με όλη την αλαζονεία της τρομερής του εξουσίας είναι σίγουρος ότι θα τον κάνει να μιλήσει και βέβαια να αποδεχθεί την ήττα του.
Ο κρατούμενος κρατάει και τελικά καταφέρνει να τον νικήσει μέσα από την άρνησή του. Είναι ο θρίαμβος της αντίστασης, η ηθική ανωτερότητα του αγωνιστή και το δίκιο του αγώνα του τέτοιο.