Ποια η σχέση μιας θεωρίας της μετάβασης με την επαναστατική στρατηγική; Ποιες είναι οι βασικές αρχές μιας τέτοιας θεωρίας και πώς σχετίζεται αυτή με τη μελέτη των πρώτων χρόνων της σοβιετικής επανάστασης; Συνδέεται ουσιωδώς με τη Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ) ή η τελευταία αποτέλεσε απλώς μια αναγκαστική παρένθεση πριν από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση όπως πολλοί ισχυρίζονται;
Για περισσότερο από έναν αιώνα το ζήτημα της σοσιαλιστικής μετάβασης αποτελεί τη λυδία λίθο της πρακτικής και της θεωρίας του μαρξισμού. Ο Ρομπέρ Λινάρ συμβάλλει σημαντικά σε αυτήν την κατεύθυνση, καθώς με το παρόν κείμενό του, γραμμένο το 1966, επιχειρεί, βασιζόμενος σε μείζονες παρεμβάσεις του Λένιν (αλλά και του Μπουχάριν) καθώς και στη σκιαγράφηση και την ανάλυση των ταξικών σχέσεων της περιόδου 1921-1929, να προσδιορίσει εκ νέου τη ΝΕΠ ως μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου με ορίζοντα τον κομμουνισμό. Με βάση αυτήν τη "συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης", θέτει επιτακτικά το αίτημα για τη διαμόρφωση μιας μαρξιστικής θεωρίας της μετάβασης.