Βάθος είναι η φανταχτερή ασημαντολογία, η κακόγουστη επιτήδευση, τα φτηνά ευφυολογήματα, οι εκτροπές που ευτελίζουν το υψηλό ύφος. Είναι κυρίως ένα πάθος άκαιρο, χωρίς νόημα ή χωρίς μέτρο. Στο Περί βάθους, την ειρωνική αντιστροφή του Περί ύψους του Λογγίνου, ο Πόουπ στρέφει τα βέλη του στους βαρετούς και ανέμπνευστους δημιουργούς, στην ψεύτικη εμβρίθεια που κρύβεται πίσω από τη μεγαλοστομία και τη σοβαροφάνεια, στις έτοιμες συνταγές και στις ποιητικίζουσες κοινοτοπίες. Προτάσσει έναν ασυμβίβαστο κριτικό Διαφωτισμό, που έχει σήμερα ζωτική σημασία, καθώς αντιτίθεται τόσο στη συντηρητική επιφανειακότητα όσο και σε κάθε αφελή προοδευτισμό.
Στο επίμετρό της, η Αγγέλα Γιώτη φωτίζει τη συναρπαστική εποχή του Πόουπ, που είναι η εποχή της γέννησης του σύγχρονου δημόσιου χώρου, εξετάζει τις πολιτικές προεκτάσεις της έννοιας του βάθους και διερευνά τον απόηχό της στη νεοελληνική λογοτεχνία.