Αντικείμενο αυτού του βιβλίου είναι μια ψευδαίσθηση την οποία εξέφρασε, με τον παρακάτω τρόπο, ο Σοπενχάουερ: για να καταλάβουμε την ουσία της ιστορίας, αρκεί να συγκρίνουμε τον Ηρόδοτο με τις πρωινές εφημερίδες. Εκεί βρίσκεται η έκφραση της ιλιγγιώδους αίσθησης, χαρακτηριστικής της αντίληψης που είχε για την ιστορία ο περασμένος αιώνας. [...] Την ίδια εποχή, ο πλέον επίφοβος αντίπαλος αυτής της κοινωνίας, ο Μπλανκί, της φανέρωσε, στο τελευταίο από τα γραπτά του, τα φρικιαστικά χαρακτηριστικά της φαντασμαγορίας. Η ανθρωπότητα προβάλλει ως καταραμένη. Ό,τι καινούριο μπορούσε να προσδοκά αποκαλύπτεται ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πραγματικότητα παρούσα εξαρχής και, ακόμη, αυτό το καινούριο ελάχιστα θα μπορέσει να της παράσχει μια λύση που θα την απελευθερώσει, όπως μια νέα μόδα ελάχιστα μπορεί να ανανεώσει την κοινωνία.