Ο τόμος προσφέρει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μια αντιπροσωπευτική εικόνα του πολυσχιδούς έργου του Georg Simmel, όπου αποτυπώνεται καλειδοσκοπικά η μορφολογία του νεωτερικού κόσμου. Η διαλεκτική του Simmel μετατρέπει τις φαινομενικά αποσπασματικές στιγμές σε γόνιμους μικρόκοσμους, απ’ όπου εκμαιεύει το καθολικό νόημα της ζωής.
 
Φιλόσοφος αλλά και ένας από τους θεμελιωτές της κοινωνιολογίας, ο Γκέοργκ Ζίμμελ αποτελεί μια προσωπικότητα-κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου. Η σκέψη του συνέλαβε τον σφυγμό μιας κοινωνίας με φυγόκεντρες τάσεις, πολλαπλά ερεθίσματα, αλλά και με βαθιά τραγικό χαρακτήρα αφού, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, οι δεσμευτικές αξίες της εμφάνιζαν έντονα τα σημάδια της φθοράς και της κόπωσης. Η καινοτομία του ήταν ότι κατόρθωσε να αποδώσει τον πολυσχιδή χαρακτήρα της νεωτερικής ζωής, προσεγγίζοντας φαινόμενα τόσο ποικίλα και πρωτότυπα ακόμη για την ακαδημαϊκή σκέψη όσο το χρήμα, ο χώρος, το τοπίο, η εμπειρία της πόλης, η κοινωνική σύγκρουση, η μόδα, το πρόσωπο, ο έρωτας ή ο θάνατος, αλλά και καθημερινά αντικείμενα και πρακτικές όπως η συζήτηση, το γεύμα, το ψέμα ή η πόρτα και η γέφυρα. Η διάσημη «ιμπρεσσιονιστική» μέθοδός του, που αντιστέκεται στην εύκολη συστηματοποίηση, αντλεί παρ’ όλα αυτά από τους μεγάλους εκπροσώπους της φιλοσοφίας, κυρίως της γερμανικής. Οι a priori κατηγορίες και η ηθική θεωρία του Κάντ, η διαλεκτική και η θεωρία του «πνεύματος» του Χέγκελ, ο πεσσιμισμός του Σοπενάουερ, ο προοπτικισμός του Νίτσε, η θεωρία της αξίας και της αλλοτρίωσης του Μαρξ, αλλά και η φιλοσοφία της ζωής του Μπερξόν, ανασυντίθενται σε ένα νέο μόρφωμα, μέσα στο οποίο φανερώνονται οι εγγενείς σχέσεις ανάμεσα στην κοινωνιολογία, την επιστημολογία, την ηθική, τη μεταφυσική και την αισθητική.
 
 
Έγραψαν για το βιβλίο

Kατ’ ουσίαν ο Simmel υπήρξε ο ίδιος «ξένος» και «πλάνης» για τους άλλους, τόσο ως προς το γνωστικό αντικείμενο, τις μορφές και το περιεχόμενο μιας επιστήμης περί την κοινωνία, προτού αυτή θεσμοποιηθεί και νομιμοποιηθεί ακαδημαϊκά, όσο και ως προς το ακαδημαϊκό, επαγγελματικό πλαίσιο, που δεν του στάθηκε φιλόξενο. Tο έργο που αφήνει πίσω του διατηρεί αναλλοίωτη μέχρι τις μέρες μας την αξία, τη ριζοσπαστικότητα αλλά και τη διεισδυτικότητα ενός χειραφετημένου, ανήσυχου πνεύματος, που επηρέασε αναπόδραστα τη σύγχρονη σκέψη και τις ανθρωπιστικές σπουδές στο σύνολό τους. Η παρούσα έκδοση σκοπεύει να παρουσιάσει για πρώτη φορά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ένα «δείγμα γραφής» του μεγάλου γερμανού κοινωνιολόγου [...] Στις σελίδες του περικλείεται η περιπέτεια των ιδεών ενός στοχαστή που «υπήρξε πιο πολύ ένας εμπνευστής παρά ένας συστηματικός», όπως εύστοχα επισημαίνει στο επίμετρο της έκδοσης ο Jürgen Habermas, και ο οποίος διέγνωσε με μοναδικό τρόπο εξελίξεις και ανακατατάξεις σε ευρύτερους κοινωνικούς χώρους, στο αποκορύφωμα της νεωτερικότητας αλλά και στην παρακμή της, όπως τη βιώνουμε σήμερα.
ΚΩΣΤΑΣ Θ. KΑΛΦΟΠΟΥΛΟΣ (από τον Πρόλογο του βιβλίου)
 
Ο Georg Simmel γεννήθηκε το 1858 στο Βερολίνο. Γερμανός κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και κριτικός, συνέλαβε με την «ιμπρεσιονιστική» του μέθοδο και αποτύπωσε στα πρωτοποριακά δοκίμιά του τον πολυσχιδή χαρακτήρα του νεωτερικού πολιτισμού και τρόπου ζωής, προσεγγίζοντας φαινόμενα όπως το χρήμα, ο χώρος, το τοπίο, η μητρόπολη, η κοινωνική σύγκρουση, η κοινωνικότητα, η μόδα, το πρόσωπο, το μυστικό, ο έρωτας ή ο θάνατος. Πέθανε στο Στρασβούργο το 1918. Έργα του είναι: Das Wesen der Materie nach Kant’s Physischer Monadologie (1881), Zur Psychologie der Frauen (1890), Über soziale Differenzierung (1890), Die Probleme der Geschichtsphilosophie (1892), Einleitung in die Moralwissenschaft (1892-93), Philosophie des Geldes (1900), Zur Psychologie der Scham (1901), Stefan George. Eine kunstphilosophische Studie (1901), Die Großstädte und das Geistesleben (1903), Kant. Sechzehn Vorlesungen (1904), Philosophie der Mode (1905), Kant und Goethe (1906), Die Religion (1906), Schopenhauer und Nietzsche (1907), Soziologie. Untersuchungen über die Formen der Vergesellschaftung (1908), Hauptprobleme der Philosophie Reihe (1910), Philosophische Kultur (1911), Goethe (1913), Deutschlands innere Wandlung (1914), Das Problem der historischen Zeit (1916), Rembrandt. Ein kunstphilosophischer Versuch (1916), Der Krieg und die geistigen Entscheidungen (1917), Grundfragen der Soziologie (1917), Vom Wesen des historischen Verstehens (1918), Lebensanschauung (1918), Lebensanschauung. Vier metaphysische Kapitel (1918), Der Konflikt der modernen Kultur (1918), Zur Philosophie der Kunst (1922).