Δεκαοχτώ μικρές καθημερινές ιστορίες ωμού αστικού ρεαλισμού. Ιστορίες που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία, σκιαγραφώντας στιγμιότυπα από τον αθηναϊκό «ιστό».

Ένας μοναχικός αφηγητής αγναντεύει από ψηλά την πόλη και αναπλάθει με τη φαντασία του τις ιστορίες καθημερινής φρίκης που διαδραματίζονται στα ενδότερά της. Ένας άντρας χτυπά τη γυναίκα του υπό το αθώο, ευάλωτο βλέμμα του μικρού τους αγοριού. Μια γυναίκα ψάχνει απεγνωσμένα τον Θεό σε τόπους λατρείας διαφορετικών θρησκειών, ενώ κάποια άλλη κερνάει μια εξάδα μπίρες την παρέα των πιτσιρικάδων που βλέπει έξω από το σπίτι της, νοσταλγώντας τη χαμένη ανεμελιά της δικής της νεότητας.

Η ενδοοικογενειακή βία, οι εργασιακές σχέσεις, η οπαδική τρέλα, η μοναξιά, ο ατομικισμός, η αποξένωση εντός του αστικού τοπίου είναι μερικές από τις θεματικές αυτής της συλλογής διηγημάτων – χαίνουσες πληγές της ζωής στις μεγαλουπόλεις.

Τελικά, όταν αισθάνεσαι ελεύθερος, είναι
όμορφη αυτή η πόλη.