Στα κείμενα του παρόντος βιβλίου ο Ζ.-Κ. Μισεά καταπιάνεται με το διανοητικό πορτραίτο του Τζορτζ Όργουελ και την κληρονομιά που μας αφήνει στον χώρο των ιδεών. Ο Μισεά συνδυάζει την ανάλυση της σαγήνης που ασκούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στους διανοούμενους με την παρουσίαση της ηθικής του δημοκρατικού σοσιαλισμού, συζητώντας παράλληλα τις έννοιες του πατριωτισμού και της common decency, τις οποίες υπερασπιζόταν στον δοκιμιακό του λόγο ο σπουδαίος Άγγλος συγγραφέας.
Ο Μισεά υποστηρίζει ότι είναι δυνατόν ένας από τους διαυγέστερους αναλυτές του ολοκληρωτισμού να παραμένει ταυτόχρονα και ανυποχώρητος πολέμιος της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων· ότι μπορεί να υπερασπίζεται σθεναρά την ισότητα δίχως, παρ’ όλα αυτά, να συμμερίζεται τις «προοδευτικές» και «εκσυγχρονιστικές» ψευδαισθήσεις εν ονόματι των οποίων εδραιώνεται πλέον η παρακμή αυτού του κόσμου.
 
«Απαραίτητη προϋπόθεση για ν’ ασκήσουμε σήμερα ριζική κριτική στην καπιταλιστική νεωτερικότητα και για ν’ αντισταθούμε στις μορφές συνθετικής ζωής που προσπαθεί να μας επιβάλει, είναι να ασπαστούμε, δίχως ενοχές, μια ορισμένη δόση κριτικού συντηρητισμού. Αυτό είναι, σε κάθε περίπτωση, το μήνυμα του Όργουελ. Κι εναπόκειται σ’ εμάς να δώσουμε στον “συντηρητικό αναρχισμό” του τη φιλοσοφική θέση που του αρμόζει εντός των ποικίλων αγώνων της όποιας νέας Αντίστασης».
Ζ.-Κ. Μισεά