Η ελπίδα για συνεκτικές και συλλογικές πολιτικές διεκδικήσεις έχει πλέον μερικώς εκτοπιστεί σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Παραφράζοντας τον Frantz Fanon, οι κολασμένες της οθόνης δεν είναι άλλες από τις λούμπεν εικόνες και τα πιξελιασμένα JPG που ξεβράζονται στις ακτές των ψηφιακών οικονομιών του σημειοκαπιταλισμού.
Το βιβλίο της Hito Steyerl αναπτύσσει έναν πολιτικό λόγο γύρω από τις ψηφιακές εικόνες. Μέσα από τα συντρίμμια του μεταποικιοκρατικού και νεωτεριστικού λόγου, η συγγραφέας εξετάζει τις ακριβείς μετατοπίσεις και τις αποκλίνουσες διαστρεβλώσεις του επιταχυνόμενου καπιταλισμού και του κόσμου της σύγχρονης τέχνης: ένα τερατώδες απόθεμα άμισθης εργασίας, παθιασμένης αφοσίωσης, συστημικής και σωματικής βίας, γοητείας και υστερικής διασκέδασης.