Τελικά, τι είναι η «κοινωνική οικονομία» για την οποία γίνεται τόσος λόγος τελευταία; Γιατί μιλάμε παράλληλα και για «αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία»; Τα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης και συνεργατισμού είναι απλώς μια «εναλλακτική οικονομία» στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς ή μπορεί να αποτελέσουν ένα εφαλτήριο, μια αναγκαία συνθήκη για την υπέρβαση και την ανατροπή του καπιταλισμού; Αυτό το βιβλίο αναζητεί στην κοινωνική οικονομία, σ’ έναν χώρο που βρίσκεται στα όρια της οικονομίας της αγοράς, δυναμικές υπέρβασης του καπιταλισμού και της οικονομίας της αγοράς. Προσπαθεί να βρει εκεί θεσμούς της νέας κοινωνίας που κυοφορείται μέσα στην παλιά, δομές του πραγματικού κινήματος που καταργεί την παλιά τάξη πραγμάτων· θεσμούς και δομές εμπνευσμένες από αξίες οι οποίες συγκρούονται με το φαντασιακό της καταναλωτικής κοινωνίας, το φαντασιακό του homo œconomicus και την ιδεολογία της ανάπτυξης. Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης (βλέπε κοινωνικής κατάρρευσης), η κοινωνική οικονομία αποτελεί όχι μόνο πεδίο δοκιμασίας των αντικαπιταλιστικών προταγμάτων στην πράξη αλλά και την κύρια ή τη μόνη δυνατή απάντηση όσων από τους από κάτω πετάγονται οριστικά εκτός απασχόλησης και εκτός κοινωνικής προστασίας· είναι ο τόπος στον οποίο συναντώνται οι ανάγκες της επιβίωσης με τα πιο ευγενικά οράματα και την ανάκτηση της αξιοπρέπειας.