Επανακυκλοφόρησε, 20 χρόνια μετά από την πρώτη έκδοσή του, το αφήγημα του Θωμά Κοροβίνη Φαχισέ Τσίκα.  
 
Το αφήγημα Φαχισέ Τσίκα στηρίζεται στην προφορική μαρτυρία μιας ηλικιωμένης γυναίκας απ' την Κερασούντα του Πόντου, της Ευθαλίας, και παρακολουθεί την κατατρεγμένη ζωή της από τα συνταρακτικά πολεμικά γεγονότα στη Μαύρη Θάλασσα των αρχών του αιώνα μέχρι την κατάληξή της – έπειτα από πολλές περιπέτειες – στα μπορντέλα του Γαλατά στην Κωνσταντινούπολη. «Φαχισέ» στα τούρκικα σημαίνει πόρνη. «Τσίκα», δηλαδή κοπέλα, είναι το παρατσούκλι που έδωσε στην Ευθαλία ο Σπανιόλος αγαπημένος της. 
 
Από δίπλα μας καθούντανε μια γυναίκα πολύ άγρια. Τούρκισσα. Αυτή είχε δυο-τρία σπίτια, έβγαζε καλές παράδες. Ατές τη φωνάζανε. Ξέρεις τί θα πει Ατές; Ατές θα πει φωτιά. Τόσο φλόγα είχε μέσα της, τόσο καπάτσα μια γυναίκα ήτανε. Το μάτι της, όταν σε καρφώνει, σε σταυρώνει. Τελεύεις. Πας. Χάνεσαι. 
Από κάτου μας μένανε δυο Ρωμιές. Τα λέγω και ντρέπουμαι. Αμά στην Πόλη έτσι ήτανε, η ζωή μας έτσι ήτανε. Προτού φύγουνε οι Ρωμιοί, προτού να τσαλαπατήσουνε το ελληνικό το στοιχείο, όλο το χρήμα, όλο το εμπόριο οι Ρωμιοί το είχανε στα χέρια τους. Εμείς δηλαδή. Κερδίζανε πολλά. Σ’ όλα τα επαγγέλματα οι δικοί μας ήταν πρώτοι, άφταστοι. Ο Τούρκος Ρωμιός δε γίνεται στο μυαλό. Και καμιά φορά μπερδευότανε ο Τούρκος σε μεγάλες δουλειές, που δεν τις ήξερε, τα ανακάτευε, τα χαλούσε. «Τσουτσού κομμένη, δουλειά μπερδεμένη», που λέμε εμείς εδώ στην Πόλη. 
 
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
 
Ο ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ, φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, έζησε για μια οχταετία στην Κωνσταντινούπολη. Εδώ και χρόνια ερευνά πτυχές του ελληνικού και του τουρκικού λαϊκού πολιτισμού καθώς και τις σχέσεις μεταξύ τους. Συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά πολιτιστικού προσανατολισμού.
Έγραψε τα βιβλία: Τουρκικές παροιμίες (Άγρα, 1993), Κανάλ ντ’ Αμούρ (Άγρα, 1996), Τα πρόσωπα της Σωτηρίας Μπέλλου, Φαχισέ Τσίκα (Άγρα, 1998 / 2018), Βωμολοχικές σκανδαλιστικές ελληνικές παροιμίες (Άγρα, 2009), Κωνσταντινούπολη. Λογοτεχνική ανθολογία, Τούρκοι ποιητές υμνούν την Κωνσταντινούπολη, Ο Μάρκος στο χαρέμι, Το χτικιό της Άνω Τούμπας, Τρία ζεϊμπέκικα και ένα ποίημα για τον Γιώργο Κούδα, Οι ασίκηδες. Εισαγωγή και ανθολογία της τουρκικής λαϊκής ποίησης από τον 13ο αιώνα μέχρι σήμερα (Άγρα, 2003), Οι Ζεϊμπέκοι της Μικράς Ασίας (Άγρα, 2005), Αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη, Θεσσαλονίκη 2005 – Ρεπορτάζ – Στον αδελφό Γιώργο Ιωάννου που λείπει 20 χρόνια στην καταπακτή, Σμύρνη, μια πόλη στη λογοτεχνία, Όμορφη Νύχτα. Χρονογραφία-μυθιστόρημα για 20 χρόνια λαϊκού τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη  [1985-2005] (Άγρα, 2008), Ο Καραγκιόζης λαϊκός τραγουδιστής (Άγρα, 2009), Ο γύρος του θανάτου (Άγρα, 2010), Θεσσαλονίκη 1912-2012. Μέσα στα στενά σου τα σοκάκια, Το αγγελόκρουσμα. Ητελευταία νύχτα του κυρ-Αλέξανδρου (Άγρα, 2012), ’55 (Άγρα, 2012), Τ’ αγαπημένα – ποιήματα και πεζά, Τι πάθος ατελείωτο (Άγρα, 2014), Το πρώτο φιλί – Ένα απόγευμα του Γιωργάκη Βιζυηνού στο χαρέμι του Αμπντουλαζίζ (Άγρα, 2015), Ο κατάδεσμος (Άγρα, 2016), Σκίρτημα ερωτικόν. Ο Κ.Π. Καβάφης εις την Πόλιν (Άγρα, 2017). Τελευταίο του βιβλίο είναι το μυθιστόρημα Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν – Λαϊκό ρομάντσο τον καιρό της φωτιάς του1917 στη Θεσσαλονίκη, που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα αρχές Μαΐου 2017. 
 
Το 1995 τιμήθηκε με το βραβείο Ιπεκτσί. Για το μυθιστόρημά του Ο γύρος του θανάτου τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2011, ενώ για το ’55 τιμήθηκε με το βραβείο «Νίκος Θέμελης » 2013.
Είναι συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών. Δισκογραφία : Από έβενο κι αχάτη, Φουζουλή: Λεϊλά και Μετζνούν, Τακίμια, Το κελί. Συχνά παρουσιάζει συναυλίες με το δικό του ρεπερτόριο ή με θέματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.