Όταν έφτασε τα εβδομήντα κι ένιωσε αδύναμος 
Ο δάσκαλος πεθύμησε πολύ τη γαλήνη.
Γιατί στη χώρα του το καλό είχε πάλι αδυνατίσει
Κι η κακία πάλι δυνάμωνε.
Έδεσε λοιπόν σφιχτά το στυβάλι του.
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ο μύθος για το πώς ο Λάο Τσε έγραψε το Τάο Τε Τσινγκ στον δρόμο για την εξορία.
 
Το Φλλσστ, φλλσστ, φλλλσσστ καταγράφει στην πλοκή του τη σύγχρονη Ελλάδα λίγο πριν και λίγο μετά το δημοψήφισμα του 2015, μέσα από το λοξό πρίσμα του γήρατος και της θάλασσας. Το θέμα της αυτοδικίας, επίσης προσφιλές θέμα του Ά. Μ. (Tα δεδομένα της ζωής μας, Η μανία με την Άνοιξη, Το Χαστουκόδεντρο) εδώ επανέρχεται υπό πολύ διαφορετική οπτική.
 
Μια ιδέα για την υπόθεση του μυθιστορήματος:
 
Τρεις ηλικιωμένοι φίλοι που συμβαίνει να έχουν το ίδιο όνομα, Θωμάς, κολυμπάνε δυο τρεις φορές την εβδομάδα, χειμώνα καλοκαίρι, σε μια απάνεμη παραλία της Βάρκιζας. Διανθίζουν τη μέρα τους με ρακές, μεζέδες, ανέκδοτα, τραγουδάκια και χοντροκομμένα αστεία, βιώνοντας σχεδόν ασυγκίνητοι την ανθρωπιστική καταστροφή της χώρας, αποφεύγοντας ακόμα και να σχολιάζουν τα γεγονότα που μαίνονται γύρω τους.
 
Αλλά τα γεγονότα τους επισκέπτονται απρόσκλητα. Τον Δεκέμβρη του 2012, εν μέσω ξαφνικής κακοκαιρίας, καταφεύγει στην παραλία τους ένα μικρό ιστιοφόρο με τρεις επιβάτες: τον λοστρόμο Νώντα, τη μεξικανή γυναίκα του Ινέθ, πρώην νοσοκόμα στους Ζαπατίστας, και έναν ακόμη χειμερινό κολυμβητή, τον δάσκαλο Φώντα, τον οποίο οι Θωμάδες αποφεύγουν επειδή μονίμως τους υπενθυμίζει την κρίση.
 
Μετά από αυτή τη συνάντηση μια απρόσμενη υπόσχεση απωλεσθέντος παραδείσου βαθμιαία απορρυθμίζει την ήσυχη καθημερινότητα των γερασμένων κολυμβητών. Ανάμεσα στα 2012-2016 ό,τι πολυτιμότερο έχουν ως τότε αγαπήσει, λατρέψει, πιστέψει, ζήσει οι Θωμάδες δοκιμάζεται έως θανάτου…