Να καθαρίζουν μπάτσους, έτσι, στα καλά καθούμενα, είναι ήδη κάτι το ασυνήθιστο. Μα να τους λιανίζουν κιόλας, να τους κόβουν φέτες, κομματάκια και στο τέλος να τους τρώνε, αυτό πια μοιάζει στ’ αλήθεια με αστείο. Μόνο που οι τρεις τύποι είναι μάλλον από αυτούς που κάνουν αστεία στα σοβαρά.

«Ένας από τους λαμπρότερους εκπροσώπους μιας γενιάς συγγραφέων, ο Φαζαρντί έβαλε τη σφραγίδα του στο γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα γράφοντας βιβλία ανατρεπτικά, μαύρα, βίαια, στρατευμένα... Γι’ αυτόν, το νουάρ μυθιστόρημα είναι το καλύτερο μέσο διερεύνησης της σύγχρονης κοινωνίας... Το Φονιάδες Μπάτσων επιβάλλεται αμέσως ως αριστούργημα, με έναν καινούργιο τόνο και μια γραφή κοφτή, αποτελεσματική, χωρίς παραχωρήσεις».
(Εφημερίδα Libération)

«Το Φονιάδες Μπάτσων ήταν ένα βιβλίο γραμμένο με τόση βία και οργή, που μας άφησε όλους άναυδους».
(Ζαν Βωτρέν, συγγραφέας)

 «Ένας μεγάλος συγγραφέας που, μαζί με τον Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ, άλλαξε εκ βάθρων το αστυνομικό μυθιστόρημα τη δεκαετία του 1970».
(Περιοδικό Le Nouvel Observateur)

«[Για τον Φαζαρντί] το νουάρ μυθιστόρημα είναι ένα μέσο συνέχισης της επανάστασης».
(Περιοδικό Marianne)