Νέος, οραματιστής και φιλόδοξος, ο Γουίλι Σταρκ ξεκινά την πολιτική του σταδιοδρομία αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση για την ταπεινή του καταγωγή, να ταχθεί στην υπηρεσία του λαού, των απόκληρων και των αδικημένων, να αγωνιστεί για μια άλλη, προοδευτική Αμερική.
Τώρα πια είναι ο πανίσχυρος κυβερνήτης μιας Πολιτείας του αμερικανικού Νότου. Πεπεισμένος ότι τα αγνά ιδανικά ελάχιστη σχέση έχουν με τη σκληρή πραγματικότητα, οδηγείται στο συμπέρασμα ότι, αν θέλει να παραμείνει πιστός στους στόχους του και ταυτόχρονα να διατηρηθεί στην εξουσία, δεν πρέπει να φοβάται αλλά, αντιθέτως, να εκμεταλλεύεται τη διαφθορά που επικρατεί στις ανθρώπινες σχέσεις, και να επιδίδεται με κυνισμό στον κατάλληλο χειρισμό ανθρώπων και καταστάσεων.
Όταν ο αριστοκρατικής καταγωγής δικαστής Μόνταγκιου Ίρβιν, που έχει τη φήμη του αδιάφθορου, στέκεται απέναντί του, ο Σταρκ καλεί σε βοήθεια τον σύμβουλό του Τζακ Μπέρντεν, στον οποίο αναθέτει να ξεψαχνίσει το παρελθόν του δικαστή: είναι βέβαιος ότι και εκείνος έχει θαμμένους σκελετούς στην ντουλάπα του. Ο Τζακ είναι ο άλλος κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος. Πρώην δημοσιογράφος, με ιστορικές σπουδές, άνθρωπος ιδιαίτερα καλλιεργημένος, παρατηρεί τα πάντα ως αφηγητής και αυτόπτης μάρτυρας, παραμένοντας διαρκώς αποστασιοποιημένος. Έχει επίγνωση τόσο της αξίας του καλού όσο και της κυριαρχίας του κακού. Διχάζεται ανάμεσα στον θαυμασμό και την απέχθειά του για το πρόσωπο του Σταρκ, γνωρίζοντας βαθιά μέσα του πως δεν θα καταφέρει να μείνει αμέτοχος ως το τέλος και πως η Ιστορία θα τον αδράξει.
Το "Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά" είναι ένα πολιτικό μυθιστόρημα, φιλοσοφικών και ηθικών αναζητήσεων, που αναδεικνύει το βάθος του στοχασμού και το εύρος της καλλιέργειας του συγγραφέα του, ένα έργο που εντυπωσιάζει με τη λεπτοδουλεμένη γλώσσα και με το ύφος του, συχνά λυρικό, ενίοτε απλό και λιτό, πάντα όμως νευρώδες και πλημμυρισμένο από εικόνες.
Εξαίρετη, υποβλητική ελεγεία για την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, το Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά συγκαταλέγεται στα μεγάλα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.
 
Ο Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν γεννήθηκε στο Γκάθρι της Πολιτείας Κεντάκι των ΗΠΑ το 1905 και πέθανε στο Στράτον της Πολιτείας Βερμόντ το 1989. Ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και πανεπιστημιακός δάσκαλος, είναι ο μόνος Αμερικανός συγγραφέας που τιμήθηκε τόσο με το βραβείο Πούλιτζερ ποίησης (δύο φορές, το 1957 και το 1979) όσο και με το Πούλιτζερ μυθιστορήματος (για το "Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά", το 1947). Είναι επίσης ο πρώτος που έλαβε, το 1986, τον τίτλο του Δαφνοστεφούς Ποιητή των ΗΠΑ. Βραβεύθηκε με το Εθνικό Βραβείο ποίησης των ΗΠΑ και τιμήθηκε με το Medal of Freedom από τον Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, καθώς επίσης και με το National Medal of Arts.
Σπούδασε φιλολογία στα Πανεπιστήμια Vanderbilt, Μπέρκλεϊ, Γέιλ και Οξφόρδης (στο τελευταίο, ως Rhodes Scholar υπότροφος). Εργάστηκε ως καθηγητής φιλολογίας στo Southwestern College του Μέμφις, στο Louisiana State University, στο University of Minnesota και στο Yale University, από το 1950 ώς το 1956 και από το 1961 ώς το 1973, οπότε και ανακηρύχθηκε ομότιμος καθηγητής. Το 1935 έγινε συνιδρυτής και συνεκδότης του σημαντικού λογοτεχνικού περιοδικού The Southern Review (το οποίο φιλοξένησε κείμενα, μεταξύ άλλων, των Mary MacCarthy, Ford Madox Ford και W.H. Auden). Έγραψε πλήθος κριτικά δοκίμια υπό την οπτική γωνία της σχολής της Νέας Κριτικής, ενώ μαζί με τον Cleanth Brooks συνέγραψαν τα περίφημα πανεπιστημιακά εγχειρίδια Understanding Poetry, Understanding Fiction και Fundamentals of Good Writing.
Όταν εκδόθηκε το "Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά", ο Σίνκλερ Λιούις χαρακτήρισε τον Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν ως «τον πιο ταλαντούχο συγγραφέα του Νότου και έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της χώρας». Το βιβλίο γνώρισε δύο κινηματογραφικές μεταφορές (η πρώτη, αριστουργηματική, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ρόσσεν, τιμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας) και δύο τηλεοπτικές (η πρώτη από τον Σίντνεϊ Λιούμετ). Το βιβλίο ενέπνευσε στον Carlisle Floyd την όπερα Willie Stark και διασκευάστηκε για το θέατρο από τον Adrian Hall.